Türkiye’nin AB kapısına bağlanmışlığı hakikati
Ya da soruyu Avrupa Birliği (AB), “ABD’nin kuyruğunda küresel bir kuvvet olabilir mi?” şeklinde de koyabiliriz.
Türkiye’nin milli çıkarlarının Asya’da olduğu ve giderek ekseninin Avrasya’ya kayacağının bilincine Batı 40 yıl önce vardı. Brezinski 1980’li yıllarda, “Türkiye’nin çıkarı Asya’da. Eninde sonunda Batı’dan kopacak” diye yazıyordu. Türkiye’nin Avrasya’da bağımsız, başı dik şerefli konumuna yerleşmesi ekonomik, toplumsal ve milli mecburiyetlerindendir. Bu nedenle ABD emperyalizmi, bu süreci durdurmak, en azından yavaşlatmak amacıyla Türkiye’nin önüne oyalanacağı bir oyuncak olarak “AB üyeliği” seçeneğini koydu. Bir bakıma Türkiye’yi AB’nin kapısına bağladılar.
AKILLI BİR İNSANIN ANLAYACAĞI HER ŞEKİLDE SÖYLENENİ ANLAMAMANIN UTANCI
Oysa Batılı liderler bu meselenin hakikatini biliyorlardı. Yani Türkiye’nin AB’ye alınmasının mümkün olmadığını, sadece oyalandığını belirtiyorlardı. AB’nin genişlemesinden sorumlu eski komiseri Günter Verheugen Almanya Cumhurbaşkanı’na, “Türkiye’yi AB üyeliği kandırmacasıyla oyalamamız dürüst bir davranış değil. Türkiye’yi AB’ye almayacağımızı Türk yetkililere söylemeliyiz.” diyordu. Alman Cumhurbaşkanını da cevaben “Biz Türkiye’nin AB üyesi yapılmayacağını akıllı bir insanın anlayacağı her şekilde kendilerine söyledik. Buna rağmen anlamak istemiyorlarsa yapacağımız bir şey yok.” şeklinde utançtan yerin dibine geçmemiz gereken bir cevap veriyordu.
Tabi dürüst olmama durumu karşılıklıydı. Türk yetkililerin de olamayacak işe amin demelerinin altında bir çapanoğlu bulunuyordu. Onlar da kendi halkını “AB üyeliği” hayalleriyle oyalıyorlardı. “AB’ye üye olacak, sınırlar ortadan kalkacak, herkes elini kolunu sallayarak Avrupa ülkelerine girip çıkabilecektik, sengin olacaktık vs.”
1990’larda sağdan sola bütün devlet adamlarımız, siyasilerimiz AB diye yatıp AB diye kalkıyorlardı. AB üyeliği için ölüp ölüp diriliyorlar, karşısında 40 takla atıyorlardı. 2005’te Türkiye resmen AB’ye katılım müzakerelerine başlamasıyla birlikte AK Parti Hükümeti günlerce halka şenlik yaptırttı. Nereden nereye! Bir asır önce içimize tam girme teşebbüsünde bulunduklarından dolayı Mustafa Kemal önderliğinde kıçlarına tekme vurarak kovduklarımızın arasına katılmaya can atıyoruz.
ANAMUHALEFETİN AB SEVDASI: “BİR DAHA GEL, BİR DAHA GEL ÇANAKKALE’DE…”
Gelinen mevcut aşamada aynı virüs bu kez Anamuhalefetin içine girmiş durumda. Ancak onlar bir adım daha ileri giderek yana yakıla “bir daha gel, bir daha gel Çanakkale’den…” diye yalvar yakar oluyorlar. Kurultaylarında kabul ettikleri yeni programlarında temel hedef olarak AB’ye tam giriş konmaktadır. Yani Sivas Kongresi’ndeki mandacı zihniyet zuhur etmiş durumda. Yurt içi eylemlerde dış güçlere Türkiye’ye müdahale çağrıları yaptıkları yetmiyormuş gibi son zamanlarda yurt dışında, Brüksel’de yaptıkları mitingde kürsüye çıkarttıkları Türkiye ve Türk düşmanı bir milletvekiline ülkesinin Cumhurbaşkanını yuhalattırma gaflet ve dalaleti, hatta ihaneti içine düşmekten çekinmemişlerdir. Oysa devrimci Atatürkçülükte, devrimci milliyetçilikte muhalif de olsan kendi ülkenin insanlarına karşı yabancı kuvvetlerle birlik olmamak vardır. Kardeşler oyuncak üzerinden birbirleriyle kapışırlar ama komşunun çocuğunun tasallutuna karşı birlik içindedirler. Aynı sokak komşularıyla herhangi bir konuda tartışabiliriz ama diğer sokaklardan herhangi bir tasallut anında birleşiriz. Evimizin içinin dizaynı, ülkemizin nasıl yönetileceği konusunda rakiplerimizle (düşman değil, rakiplerimizle) kavga ederiz ama rakiplerimize bile yönelmiş dış bir saldırıda yumruk gibi kenetleniriz. Yani iç meselelerimize dış müdahalelere herdaim karşı çıkarız. Ama zamane muhalefeti dış kuvvetlere müdahale çağrılarında bulunabilmektedir.
Konumuza dönersek, dünya kuvvetler dengesinde tali emperyalist kuvvetler arasında yer alan Avrupa Birliği (AB) küresel bir kuvvet olma peşinde görünüyor. Ancak Almanya, Fransa, İngiltere gibi emperyalist devletlerin mevcut liderleri Atlantikçi siyasetlerden bir türlü vazgeçip bağımsız bir çizgi tutturamıyorlar. Trump’ın kucağının sıcaklığına alışmışlar, ABD güdümünden bir türlü ayrılamıyorlar.
İlk zamanlarında Trump’ın küresel etki alanlarından çekilme, içe kapanma vaatleri karşısında AB ülkeleri, ABD’nin boşalttığı alanları doldurma, olağanüstü bütçelerle küresel bir kuvvet olma ve hegemonya yaratma, sınırsız bir silahlanmaya girişme alametleri gösterdiler. Rusya’ya karşı savaş politikası izleme, Ukrayna’yı silahlandırmayı sürdürme politikası izlediler. Ama sonunda Trump yeni ticaret tarifeleri dayatınca küresel hayduda direnemeyerek teslim bayrağını çektiler. Von der Leyen’in yaptığı teslimiyet anlaşmasına bir iki laf edip sineye çektiler. Böylece gümrük anlaşmasında iddiaları sönmüş oldu. Trump’ın ise memnuniyetinden ağzı kulaklarındaydı; anlaşmadan “Çok memnunum, çok mutluyum, şimdiye kadarki en iyi ticaret anlaşması.” dedi.
Avrupalı liderler sanıyorlardı ki, Atlantikçi politikalarla, ABD’nin kuyruğunda AB küresel bir kuvvet haline gelebilir. Kafalarını hakikatin granitten kayalıklarına çarparak kendilerine gelmeleri Trump’ın ticaret savaşlarıyla vuku buldu. Küresel bir kuvvet olmanın yolunun ekonomik kuvvetle mümkün olduğunun ayırdına geç de olsa vardılar. Ama bir kısmı da iktidarını kaybetti. Bu arada AB’nin bir fosil haline geldiğini, Avrupa ülkelerinde derin bir toplumsal dağılmanın yaşandığını ve için için derin bir çürümenin cereyan ettiğini, enflasyonun yükselmeye devam ettiğini, halkın gerçek alım gücünün giderek düştüğünü, üretimin çöktüğünü, toplumların iflah olmaz bir ekonomik buhranın pençesinde kıvrandığını farketmeleri uzun sürmedi. Ancak bunu takatlerinin üzerinde bir askeri silahlanma, savunma sanayi ile çözebileceklerini düşünüyorlar.
ABD İLE EŞİTSİZ TİCARET TARİFELERİ, KÖLELİK ANLAŞMASININ TEZAHÜRLERİ
Avrupalı ülkeler Amerika’ya ihracat yaparken yüzde 15 gümrük vergisi ödeyecekler. Ama ABD’den Avrupa’ya ihracatta sıfır vergi! Özellikle Almanya’nın bu mecburiyeti, otomotiv sanayisinin içinde bulunduğu buhrandan kaynaklanmaktadır. Önemli bir kısmı ABD’de üretim yapan Alman otomobil sanayisi derin bir buhranın pençesinde kıvranmaktadır. Eski pazarlarını da Çin’e kaptırdılar. Bundan dolayı Trump’ın karşısında diz çöktüler.
Mevcut AB liderlerinin ABD kuyrukçuluklarının siyasi sonuçları iktidarlarını kaybetmeleri şeklinde cereyan etmektedir. Bütün Avrupa ülkelerinde milliyetçi ve vatansever kuvvetler yükselme eğilimindedir. Avrupa’nın üzerinde bir Rusya hayaleti dolaştırmaları, Rusya’nın Avrupa’ya saldıracağı iddiasıyla savaş sanayisini canlandırarak ekonomik bunalımdan çıkış aramaları da Avrupalı liderleri yıkılıştan kurtaramayacaktır. ABD kuyrukçuluğunun bedelini çok ağır ödeyecekleri artık açık açık görülmektedir.
İşte başta CHP olmak üzere bizim AB kuyrukçusu partiler, geleceğini tüketmiş, istikbal vadetmeyen, ekonomileri çökme sürecinde sarsıntı geçiren, gerileyen, toplumsal çürüme içinde bocalayan, dağılma içinde bulunan böylesine bir yapının peşinde koşarak halkımızı aldatmaktadırlar.
- AB’nin küresel bir kuvvet olma şansı var mı?
- AB’nin küresel bir kuvvet olma şansı var mı?
- Sefilleri oynayan halka elektrik darbesi
- Bugün Dünya Türk Dili Ailesi Günü!
- Antalya CKD’den “Üretim Devriminde birleşmeye” çağrı
